W jednym z wcześniejszych wpisów opisywałem przebieg rejestracji fundacji (link). W ostatnim czasie zaobserwowałem jednak częste pytania klientów dotyczące procesu wręcz odwrotnego. Wynikać może to z ogólnej sytuacji gospodarczej – fundatorzy nie są już w stanie dłużej dotować fundacji. Spada również ofiarność darczyńców wspomagających funkcjonowanie fundacji. Niezależnie od przyczyn leżących u podłoża podjęcia decyzji o zakończeniu funkcjonowania fundacji, proces jej likwidacji ma identyczny przebieg. Należy jednak pamiętać, iż likwidacja fundacji nie zawsze jest prawidłowym sposobem zakończenia jej bytu. W pewnych określonych przypadkach, zarząd fundacji powinien rozważyć złożenie wniosku o ogłoszenie jej upadłości. Jest to jednak temat na inny wpis.

Likwidacja fundacji – jak rozpocząć proces?

Pierwszym krokiem do likwidacji fundacji jest powzięcie decyzji o zakończeniu jej funkcjonowania. Uprawnienia do podjęcia stosownej uchwały w tym zakresie mogą wynikać z statutu fundacji. W zależności od postanowień statutu, uprawnienia te mogą zostać scedowane na zarząd fundacji (najczęściej), jej założycieli lub radę fundacji.

Ustawa regulująca funkcjonowanie fundacji mówi o dwóch przyczynach likwidacyjnych – wyczerpanie się środków finansowych na jej dalsze prowadzenie oraz ziszczenie się celu dla którego została powołana. Większość fundacji likwidowana jest z pierwszej przyczyny. Ziszczenie celu jest o tyle trudne do wykazania, iż większość fundacji określa swoje cele w sposób ogólny.

Likwidacji fundacji może podlegać również fundacja czasowa tj. taka, która działa tylko do określonego w statucie terminu.

Uchwała o likwidacji fundacji musi zawierać uzasadnienie. Oprócz uzasadnienia powinna wskazywać również sposób przeznaczenia majątku pozostałego po jej rozwiązaniu oraz ustanowić likwidatorów. Kwestie te mogą zostać rozstrzygnięte w formie odrębnych uchwał. W zależności od zapisów statutowych może zostać to również uregulowane odgórnie. Statut fundacji może zawierać stosowne rozstrzygnięcia, komu  zostanie przeznaczony majątek fundacji po jej likwidacji oraz kto w przypadku jej rozwiązania pełnić będzie rolę likwidatora.

Zgłoszenie otwarcia likwidacji fundacji

Podjęcie uchwały o likwidacji fundacji nie oznacza jeszcze utraty bytu prawnego fundacji. Uchwałę o likwidacji fundacji należy zgłosić do sądu rejestrowego. Dokonuje tego wybrany likwidator na odpowiednich drukach zgłoszeniowych. Do głównego druku zgłoszeniowego należy dołączyć:

1. uchwałę o likwidacji fundacji zawierającą wskazanie przyczyn likwidacyjnych,
2. uchwałę o wyborze likwidatora wraz z określeniem sposobu reprezentacji fundacji w czasie likwidacji,
3. zgodę likwidatora na objęcie funkcji wraz ze wskazaniem adresu do korespondencji,
4. uchwałę o przeznaczeniu majątku pozostałego po likwidacji fundacji,
5. dowód uiszczenia opłaty sądowej.

Otwarcie likwidacji przez sąd podlega opłacie sądowej. Dla fundacji prowadzących działalność gospodarczą i zarejestrowanych w rejestrze przedsiębiorców krajowego rejestru sądowego opłata ta wynosi 350,00 zł. Fundacja wpisana jedynie do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zobowiązana jest uiścić opłatę w niższej wysokości wynoszącej 150,00 zł.

Likwidacja fundacji – obowiązki likwidatora po zgłoszeniu likwidacji do sądu

Likwidator fundacji pełni swoją funkcję w konkretnie określonym celu i posiada szereg obowiązków jakie nakłada na niego ustawa i ewentualnie statut fundacji. Należy pamiętać, że po podjęciu uchwały o likwidacji, fundacja działa nadal. Uchwała nie powoduje jeszcze utraty jej bytu prawnego. W pierwszej kolejności po zgłoszeniu wniosku o otwarcie likwidacji do sądu, likwidator powinien przygotować bilans otwarcia likwidacji (sporządzany na podobnych zasadach jak bilans roczny). We wszystkich pismach, likwidator musi się posługiwać określeniem fundacji z dodatkiem „w likwidacji”.

Kolejnym krokiem jaki musi powziąć likwidator jest publiczne ogłoszenie o likwidacji fundacji. Informacja o likwidacji powinna zawierać zawiadomienie o podjęciu uchwały likwidacyjnej, pełne dane fundacji oraz dane i kontakt do likwidatora. Co istotne, informacja publiczna musi zawierać także wskazanie daty, do której ewentualni wierzyciele fundacji mogą zgłaszać swoje roszczenia względem fundacji. Likwidator może umieścić informację o likwidacji fundacji w budynku użyteczności publicznej, opublikować zawiadomienie w gazecie lub na ogłoszeniowym portalu internetowym. Dodatkowo powinien on zachować potwierdzenie dokonania ogłoszenia. Potwierdzenie to będzie bowiem później stanowić załącznik do wniosku o ostateczne wykreślenie fundacji z rejestru.

Ostatecznie likwidator ma obowiązek „wygasić” fundację. Musi zatem zredukować personel, zakończyć trwające umowy oraz zaspokoić ewentualnych wierzycieli fundacji. Jeśli po spłacie wierzycieli, pozostał jeszcze majątek fundacji, likwidator musi go rozdysponować zgodnie z postanowieniami uchwały. Co istotne, majątek fundacji nie jest majątkiem fundatora i nie wraca do niego po rozwiązaniu fundacji. Przykładowo, jeżeli tak stanowi statut, to może zostać przekazany innej fundacji prowadzącej działalność o zbliżonych celach. Statut fundacji może wskazywać też wprost na jaki podmiot ma zostać dokonanie przeniesienie majątku fundacji.

Wykreślenie fundacji z rejestru

Gdy likwidator wykona już wszelkie czynności likwidacyjne musi zgłosić do sądu wniosek o wykreślenie fundacji z rejestru. Przed tym jednak powinien złożyć do zatwierdzenia odpowiedniemu organowi fundacji swoje sprawozdanie z likwidacji zawierające także bilans zamknięcia likwidacji. Odpowiedni organ podejmuje w tym zakresie uchwałę zatwierdzającą, która stanowić będzie załącznik do wniosku o wykreślenie fundacji z rejestru.

Wykreślenie fundacji to formalna utrata bytu prawnego i faktyczne jej rozwiązania dokonywane przez sąd rejestrowy. Do druku zgłoszeniowego wykreślenia fundacji, likwidator powinien załączyć:

1. bilans otwarcia likwidacji,
2. uchwałę o zatwierdzeniu bilansu zakończenia likwidacji wraz ze sprawozdaniem likwidacyjnym,
3. potwierdzenie podania do publicznej wiadomości informacji o likwidacji fundacji,
4. dowód uiszczenia opłaty sądowej (opłata za wykreślenie fundacji z rejestru wynosi 300,00 zł).

Likwidator powinien również pamiętać o konieczności zamknięcia fundacji pod kątem rachunkowo-księgowym.

Z uwagi na zakres czynności procesu likwidacyjnego i odmienną praktykę orzeczniczą sądów, likwidacja fundacji jest procesem złożonym. Warto przed podjęciem decyzji o likwidacji zasięgnąć wiedzy prawnika, który pomoże przeprowadzić cały proces. W przypadku fundacji prowadzących działalność gospodarczą podjęcie decyzji o rozwiązaniu fundacji powinno zostać poprzedzone dogłębną analizą dot. ewentualnego spełnienia przesłanek upadłościowych. W przypadku bowiem niewypłacalności fundacji, jej zarząd powinien rozważyć złożenie wniosku upadłościowego. Brak jego złożenia może wiązać się z osobistą odpowiedzialnością zarządu za zobowiązania fundacji.

CZYTAJ WIĘCEJ!

Decyzja ZUS – jak zaskarżyć decyzję lekarza orzecznika ZUS?

Zawieszenie działalności spółki prawa handlowego zawiera pewne odmienności od zawieszenia jednoosobowej działalności gospodarczej. W ostatnim wpisie na blogu przybliżyłem Państwu zasady zawieszania firm jednoosobowych i spółek cywilnych (link na końcu wpisu). Dzisiejszy wpis będzie odnosił się natomiast do zasad zawieszania działalności przez spółki prawa handlowego. W ich przypadku istnieją pewne różnice od standardowego zawieszenia działalności, dlatego właśnie na nich skupię się w niniejszym artykule.

Zawieszenie działalności spółki – wymogi formalne

Wniosek o zawieszenie działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę składa się bezpośrednio do sądu rejestrowego. W tym celu osoby uprawione zgodnie z zasadami reprezentacji (wspólnicy w spółkach osobowych lub członkowie zarządu w spółkach kapitałowych) muszą złożyć do sądu odpowiedni formularz (KRS-Z62). Złożenie wniosku w sądzie jest bezpłatne a zawieszenie działalności nie jest też ogłaszane w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Złożenie samego wniosku do sądu rejestrowego jest jednak niewystarczające. Do wniosku należy dołączyć bowiem:

1. oświadczenie o niezatrudnianiu pracowników,
2. uchwałę wspólników (lub uchwałę zarządu w przypadku spółki kapitałowej).

Istotnym dokumentem jest zwłaszcza uchwała o zawieszeniu działalności gospodarczej. Uchwałę o zawieszeniu działalności podejmują:

1. wspólnicy spółki osobowej lub,
2. zarząd spółki kapitałowej (chyba że umowa spółki powierza podjęcie takiej decyzji innemu organowi).

Uchwała wspólników lub zarządu musi wskazywać, od kiedy spółka będzie podlegać zawieszeniu a także zasady jej funkcjonowania w tym czasie. Chodzi o określenie jakie czynności mogą podejmować wspólnicy lub zarząd w okresie zawieszenia. W tym zakresie można posiłkować się listą dozwolonych czynności przy zawieszeniu jednoosobowej działalności gospodarczej.

Podobnie jak w przypadku zawieszenia firmy jednoosobowej, warunkiem koniecznym do zawieszenia jest niezatrudnianie pracowników (nie dot. to osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych).

Na jak długo można zawiesić działalność gospodarczą prowadzoną przez spółkę?

W przypadku spółki okres zawieszenia określa się w inny sposób niż w przypadku zawieszenia firmy jednoosobowej. Po pierwsze dniem rozpoczynającym zawieszenie może być najwcześniej ustalony jako dzień złożenia wniosku. Nie można zatem zawiesić działalności spółki z datą wsteczną. Po drugie działalności spółki nie można zawiesić bezterminowo. Spółka może zawiesić swoją działalność na okres od 30 dni do 24 miesięcy. Co istotne na złożenie wniosku o zawieszenie spółka ma 7 dni od powzięcia uchwały o jej zawieszeniu.

Jeśli spółka w ciągu 24 miesięcy nie złoży wniosku o wznowienie, to działalność spółki zostanie wznowiona automatycznie.

CZYTAJ WIĘCEJ!

Zawieszenie działalności gospodarczej – część I

Czy w dobie kryzysu warto zwiesić funkcjonowanie firmy? Czym jest formalne zawieszenie działalności gospodarczej? Zawieszenie działalności gospodarczej nie jest nowym rozwiązaniem prawnym. Możliwość ta istnieje już od dawna, choć z uwagi na słabnącą gospodarkę, coraz więcej przedsiębiorców będzie się na nią decydować.

Zawiesić można zarówno firmę jednoosobową jak i działalność prowadzoną w ramach spółki. Z uwagi na różnice proceduralne w niniejszym artykule skupię się jednak na zawieszeniu firmy jednoosobowej. Zawieszenie działalności spółek prawa handlowego, przybliżę Państwu w kolejnym wpisie na moim blogu (link na końcu wpisu).

I. Zawieszenie działalności gospodarczej jednoosobowej

Aby zawiesić firmę należy spełnić tylko jeden warunek formalny. O możliwości zawieszenia działalności gospodarczej decyduje stan zatrudnienia. Warunkiem koniecznym aby móc zawiesić firmę jest niezatrudnianie na dzień jej zawieszenia żadnych pracowników Przy czym chodzi tutaj o pracowników zatrudnionych na umowę o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczą umowę o pracę. Przed formalnym zawieszeniem działalności należy zatem rozwiązać wszystkie umowy o pracę.

PRAWO PRZEWIDUJE JEDNAK PEWNE WYJĄTKI

Zawiesić działalność można także wtedy, gdy pracownicy przebywają na urlopie macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie wychowawczym lub urlopie rodzicielskim i nie łączą korzystania z urlopu rodzicielskiego z wykonywaniem pracy.

Prawo nie zabrania również zawieszenia działalności gospodarczej jeśli przedsiębiorca zatrudnia pracowników jedynie na podstawie umów o dzieło lub zlecenie.

Co może przedsiębiorca w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej?

Na początku o tym czego nie można. W okresie zawieszenia działalności, przedsiębiorca nie może prowadzić bieżącej działalności gospodarczej a tym samym nie może osiągać nowych przychodów.

Przedsiębiorca może wykonywać jedynie takie działania, które pozwolą mu wrócić na rynek po odwieszeniu firmy. W okresie zawieszenia można zatem m. in.:

1. przyjmować korzyści finansowe ze zleceń i usług wykonanych przed zawieszeniem,
2. zbywać środki trwałe i wyposażenie (można również sprzedawać wyprodukowane towary, lecz dotyczy to tylko towarów zamówionych i wyprodukowanych przed datą zawieszenia),
3. płacić powstałe zobowiązania,
4. wykonywać czynności niezbędne do zachowania przychodów (np. podpisywać umowy, które wejdą w życie po odwieszeniu działalności gospodarczej),
5. zostać poddanym kontroli organów państwowych,
6. brać udział w toczących się postępowaniach sądowych i administracyjnych.

Co istotne, zawieszenie działalności gospodarczej nie zwalnia z obowiązku sprawozdawczości oraz prowadzenia księgowości.

Jak złożyć wniosek o zawieszenie działalności gospodarczej?

Wniosek o zawieszenie działalności gospodarczej można złożyć na trzy sposoby:

1. elektronicznie – aby złożyć formularz za pomocą sieci Internet należy w pierwszej kolejności zarejestrować się na stronie internetowej CEIDG. Następnie należy wypełnić stosowny formularz a na końcu po jego sprawdzeniu podpisać go profilem zaufanym EPUAP lub kwalifikowanym podpisem elektronicznym;
2. osobiście w urzędzie miasta lub gminy – wniosek o zawieszenie można również złożyć w formie pisemnej w urzędzie miasta lub gminy (może to być dowolny urząd). W naszym imieniu wniosek może złożyć również ustanawiany pełnomocnik;
3. listownie – wniosek po jego wypełnieniu można przesłać również na adres urzędu. W tym przypadku podpis pod wnioskiem musi być jednak poświadczony notarialnie;
4. telefonicznie – w celu elektronicznego zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej należy skontaktować się z Centrum Pomocy CEIDG. Po rozmowie weryfikującej tożsamość, przedsiębiorca otrzyma indywidualny numer. Następnie z tym numerem musi jednak udać się do urzędu w celu podpisania zgłoszenia.

Niezależnie od opcji w której przedsiębiorca zdecyduje się złożyć wniosek, samo złożenie wniosku o zawieszenie działalności gospodarczej jest zawsze bezpłatne.

Na jak długo można zawiesić działalność gospodarczą?

Jednoosobową działalność gospodarczą można zawiesić zarówno na czas określony jak i bezterminowo. W przypadku czasowego zawieszenia funkcjonowania firmy minimalny czas zawieszenia to 30 dni. We wniosku o zawieszenie można podać również datę wznowienia. Jeśli zdecydujemy się z góry określić powrót do biznesu to nie będziemy musieli w przyszłości składać wniosku o odwieszenie firmy.

We wniosku należy podać datę początkową zawieszenia działalności. Przedsiębiorca jako początek zawieszenia może wskazać datę złożenia wniosku, datę późniejszą lub nawet datę wsteczną. W przypadku podania daty wstecznej, aby jednak nie narazić się na konsekwencje prawne i podatkowe działalność musi spełniać wymogi zawieszenia na wskazany dzień.

Zawieszenie działalności a prawo do ubezpieczeń oraz obowiązki podatkowe

W trakcie zawieszenia działalności przedsiębiorca nie musi opłacać składek ZUS. Tym samym oznacza to jednak, iż nie podlega on również ubezpieczeniu. Co istotne, ubezpieczenie zdrowotne wygasa dopiero po 30 dniach od dnia zawieszenia działalności. Przez ten czas zachowujemy prawo do nieodpłatnych świadczeń zdrowotnych w ramach NFZ. Jeśli przedsiębiorca chce mieć prawo do świadczeń zdrowotnych po tym okresie, może przed zawieszeniem zgłosić się do ubezpieczenia dobrowolnego. Nie trzeba tego robić jeśli jesteśmy już ubezpieczeni z innego tytułu (np. umowy o pracę albo zlecenia). W trakcie zawieszenia nie można dobrowolnie zgłosić się do ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego.

Jak już wspomniałem, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej należy nadal prowadzić księgowość firmy. W okresie zawieszenia nie trzeba jednak składać deklaracji za okresy rozliczeniowe, przypadające na czas wstrzymania funkcjonowania firmy. Jeśli w okresie zawieszenia działalności gospodarczej przedsiębiorca będzie wykonywał czynności opodatkowane podatkiem VAT to musi on zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Istotnym minusem zawieszenia jest również fakt, iż okres zawieszenia jest wliczany do okresu tzw. małego ZUS-u. Nie powoduje zatem wydłużenia terminu przysługiwania ulgi.

II. Spółka cywilna – zawieszenie działalności gospodarczej

Zawieszenie spółki cywilnej jest możliwe tylko w przypadku zawieszenia działalności przez wszystkich jej wspólników. Zawieszenie działalności przez wspólników następuje na zasadach wskazanych powyżej. Przy zawieszeniu wspólnicy muszą jednak zadbać o odrębnym powiadomieniu Urzędu Skarbowego i GUSu .

CZYTAJ WIĘCEJ!

Zawieszenie działalności spółki prawa handlowego – część II

W jednym z ostatnich wpisów na blogu przybliżyłem tematykę likwidacji spółki z o.o. na skutek współdziałania wspólników. Dlatego dziś pochylę się nad inną metodą zakończenia bytu prawnego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Metoda ta będąca niczym innym jak powództwem sądowym może okazać się skuteczna gdy wspólnicy nie mogą dojść do porozumienia. Kiedy możemy złożyć pozew o rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością? Zapraszam do lektury!

W jakich przypadkach można wnieść pozew o rozwiązanie spółki z o.o.?

Co do zasady to wspólnicy o zakończeniu bytu spółki decydują wspólnie. Uchwałę o rozwiązaniu spółki z o.o. wspólnicy podejmują większością 2/3 głosów. Jeśli powodem rozwiązania jest przypadek straty przewyższającej połowę kapitału zakładowego, uchwałę taką można podjąć większością bezwzględną. Co ma jednak zrobić wspólnik zablokowany w możliwości podjęcia decyzji o likwidacji spółki?

Zgodnie z przepisami sąd może orzec wyrokiem rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na żądanie wspólnika lub członka organu spółki, jeżeli osiągnięcie celu spółki stało się niemożliwe albo jeżeli zaszły inne ważne przyczyny wywołane stosunkami spółki. Prawo wystąpienia z powództwem przysługuje wspólnikowi niezależnie od ilości posiadanych udziałów.

Pozew wnosi się do sądu właściwego ze względu na miejsce siedziby spółki. W jego treści wspólnik musi uzasadnić swoje żądanie. Oznacza to, że musi przywołać a następnie udowodnić przyczynę do rozwiązania spółki. Co istotne, przepisy nie zawierają zamkniętego katalogu przesłanek stanowiących przyczynę rozwiązania spółki przez sąd. Dopuszczalna jest zatem każda przesłanka wskazująca na niemożność osiągnięcia celu lub na inną ważną przyczynę wywołaną stosunkami spółki, która uzasadni jej rozwiązanie.

Niemożność osiągnięcia celu przez spółkę

Cel spółki, wspólnicy określają w jej umowie. W większości przypadków celem tym jest prowadzenie działalności gospodarczej i osiąganie zysku. Długotrwały konflikt między wspólnikami może utrudniać jego osiągnięcie. Aby sąd mógł rozwiązać spółkę na tej przesłance, wspólnik wnoszący pozew musi udowodnić, iż niemożność ma charakter trwały. Przejściowe trudności ekonomiczne, o ile są przezwyciężalne, nie będą uzasadniały rozwiązania spółki. Jeśli spółka prowadzi działalność i osiąga dochód, sąd może pomimo konfliktu nie rozwiązać spółki. Gdy jednak rozkład głosów skłóconych wspólników powoduje całkowity paraliż spółki, sąd może przychylić się do żądania pozwu. Niemożliwość osiągnięcia celu może wynikać również z innych podstaw niż konflikt wewnętrzny. Inną przyczyną niweczącą cel spółki może być np. utrata niezbędnej koncesji.

Inne ważne przyczyny wywołane stosunkami spółki

Sąd może także rozwiązać spółkę gdy powód wykaże inną ważną przyczynę. Katalog przesłanek, na których może oprzeć się sąd pozostaje zatem otwarty. Do przyczyn takich zaliczyć można np.

• brak możliwości podejmowania uchwał w spółce,
• trwałe konflikty między organami spółki,
• brak zainteresowania sprawami spółki przez wspólników,
• nadużywanie prawa głosu przez większościowych wspólników.

Wyrok sądu i co dalej?

Powody rozwiązania opisane w pozwie podlegają każdorazowo ocenie sądu. W toku procesu badana będzie wnikliwie sytuacja spółki. Odpowiednie przygotowanie pozwu zwiększa zatem szanse na uzyskanie satysfakcjonującego rozstrzygnięcia.

Wyrok sądu nie kończy jednak bytu prawnego spółki. W wyroku rozwiązującym spółkę, sąd ustanawia likwidatora, który dokończy proces likwidacji spółki z o.o. Uprawomocnicie się wyroku oznacza zatem otwarcie postępowania likwidacyjnego.

Podsumowując, pozew o rozwiązanie spółki jest działaniem ostatecznym. Oznacza to, iż powinien być stosowany po wyczerpaniu wszelkich możliwych prób porozumienia się. Jeśli wspólnicy chcą kontynuować działalność bez jednego lub niektórych z nich, inną opcją jest wytoczenie powództwa o wyłączenie wspólnika. To jednak temat na inny wpis.

CZYTAJ WIĘCEJ!

Usunięcie wspólnika za spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

W spółce jak w rodzinie zdarzają się kłótnie. Gdy konfliktu nie da się rozwiązać polubownie, wspólnicy muszą działać zdecydowanie. W jakich przypadkach sąd może usunąć wspólnika ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością? Co muszą zrobić wspólnicy? Co należy się wyrzuconemu wspólnikowi?

Usunięcie wspólnika ze spółki – przyczyny

Z ważnych przyczyn dotyczących danego wspólnika sąd może orzec jego wyłączenie ze spółki na żądanie wszystkich pozostałych wspólników, jeżeli udziały wspólników żądających wyłączenia stanowią więcej niż połowę kapitału zakładowego. Tyle mówi przepis. Skupmy się w pierwszej kolejności na przesłankach wykluczenia. Ustawa wskazuje, że muszą być one ważne. Oznacza to, że każdorazowo sytuację spółki będzie badał sąd. Analizując orzecznictwo sądów gospodarczych z ostatnich lat do takich przyczyn zaliczyć można np.:

• prowadzenie przez wspólnika działalności konkurencyjnej wobec spółki i przynoszenie jej tym samym szkody,
• sabotowanie przez wspólnika zgromadzeń wspólników bądź ustawiczne niestawiennictwo na tychże zebraniach,
• brak współdziałania z pozostałymi wspólnikami przy podejmowaniu uchwał,
• ciężka i długotrwała choroba.

W trakcie postępowania, sąd musi stwierdzić że zachowanie wspólnika znacząco utrudnia osiąganie celów spółki. Sąd musi zatem dość do przekonania, że dalsze pozostawanie wspólnika w spółce naraża ją na szkodę. Przewidując możliwość wystąpienia konfliktów, wspólnicy w umowie mogą doprecyzować katalog wykluczeń.

Powództwo o usunięcie wspólnika

Aby wykluczyć wspólnika ze spółki należy wnieść pozew do sądu. Sprawa o wyłączenie wspólnika jest sprawą majątkową. Oznacza to, iż wartością przedmiotu sporu będzie wysokość udziału pozwanego wspólnika. Od tego zależeć będzie natomiast wysokość opłaty sądowej oraz czy sprawę będzie rozpoznawał sąd rejonowy czy okręgowy.

Z żądaniem wyłączenia ze spółki danego wspólnika wystąpić muszą wszyscy pozostali wspólnicy, posiadający udziały przedstawiające łącznie więcej niż połowę kapitału zakładowego. Oznacza to, że spółki nie można wyłączyć wspólnika większościowego. Wspólnicy pragnący wykluczyć jednego ze swojego grona muszą być również jednomyślni. Jeżeli zatem w spółce jest czterech wspólników, aby wyłączyć jednego z nich, powodami musi być pozostałych trzech.

Samo złożenie pozwu nie oznacza, iż wspólnik pozostaje z automatu pozbawiony swoich praw. Wspólnicy żądający wykluczenia mogą jednak wraz z pozwem złożyć wniosek o zabezpieczenie powództwa.  Może on zawierać żądanie o zawieszenia praw udziałowych na czas trwania procesu. Gdy sąd uwzględni ten wniosek, wspólnik nie będzie mógł wykonywać np. prawa głosu na zgromadzeniach.

Usunięcie wspólnika i co dalej?

Gdy wspólnicy udowodnią w sądzie, iż dalsze funkcjonowanie z pozwanym wspólnikiem jest niemożliwe, sąd wyda wyrok uwzględniający ich żądanie. Co wówczas dzieje się z wyłączonym wspólnikiem? Sąd w wyroku, wyznacza termin, w ciągu którego wykluczonemu wspólnikowi ma zostać zapłacona cena przejęcia jego udziałów. Cena przejęcia udziałów uwzględnia również odsetki liczone od dnia doręczenia mu pozwu. Oznacza to po prostu, iż pozostający w spółce wspólnicy muszą niejako wykupić udziały wyrzuconej osoby. Za zgodą wspólników udziały wykluczonego wspólnika może przejąć również inna osoba, która stanie się nowym udziałowcem. Ustalenie wysokości jaką wspólnicy muszą zapłacić wyłączonemu wspólnikowi jest wskazywana przez sąd. Nie będzie to jednak ta sama wartość jaką wspólnik wniósł do spółki. Szacowanie kwoty wypłaty dokonywane będzie przez sąd na podstawie bilansu spółki i badań biegłych.

Brak zapłaty ceny przejęcia we wskazanym przez sąd terminie spowoduje bezskuteczność wyroku. W takim przypadku sytuacja wraca do punktu wyjścia a wspólnik nadal pozostaje udziałowcem spółki z o.o.

CZYTAJ WIĘCEJ!

Likwidacja spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

Od 1 września właścicieli sklepów i hurtowników dotknęły duże zmiany. Na przedsiębiorców nałożono nowe obowiązki wynikające z ustawy o odpadach. Nowelizacja ustawy o odpadach zakłada nowe zasady pobierania i odprowadzania opłaty recyklingowej a ponadto nowy obowiązek ewidencyjny. Czego dotyczą zmiany i kogo dotykają?

Nowelizacja ustawy o odpadach – wpis do bazy danych odpadowych

Do końca 2019 roku przedsiębiorców oferujących torby na zakupy z tworzywa sztucznego, zobowiązano do złożenia wniosku o wpis do rejestru podmiotów wprowadzających produkty, produkty w opakowaniach i gospodarujących odpadami (tzw. baza danych odpadowych). Wpisu na wniosek zainteresowanego dokonuje marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podmiotu.

Czy każdy sklep spożywczy (lub hurtownia) oferujący reklamówki będzie miał obowiązek uzyskania wpisu do rejestru? Obowiązek ten będzie dotyczył tych przedsiębiorców, którzy oferują torebki od których mają obowiązek odprowadzić tzw. opłatę recyklingową.

Aby sprawdzić czy działalność podpada pod obowiązek rejestrowy z innych przyczyn – warto odwiedzić stronę internetową – https://bdo.mos.gov.pl/

Opłata recyklingowa

Przedsiębiorca oferujący torby na zakupy z tworzywa sztucznego przeznaczone do pakowania oferowanych produktów musi pobrać opłatę recyklingową od kupującego. Opłaty recyklingowej nie będzie pobierać jedynie od nabywającego bardzo lekką torbę na zakupy z tworzywa sztucznego. Co za tym idzie, jeżeli w sklepie dostępne będą tylko bardzo lekkie torebki to przedsiębiorca nie będzie musiał dokonywać wpisu do bazy danych odpadowych.

Nowelizacja wprowadza także nową klasyfikację toreb na zakupy. Zgodnie z przepisami torby na zakupy od 1 września dzielą się na:

• lekkie torby na zakupy z tworzywa sztucznego o grubości materiału poniżej 50 mikrometrów,
• bardzo lekkie torby na zakupy z tworzywa sztucznego o grubości materiału poniżej 15 mikrometrów, które są wymagane ze względów higienicznych lub oferowane jako podstawowe opakowanie żywności luzem, gdy pomaga to w zapobieganiu marnowaniu żywności,
• pozostałe torby na zakupy z tworzywa sztucznego o grubości materiału równej 50 mikrometrów i większej.

Przed nowelizacją wyróżniano dwa rodzaje toreb na zakupy z tworzywa sztucznego:

• lekkie – o grubości materiału poniżej 50 mikrometrów (zwykłe reklamówki),
• bardzo lekkie – o grubości materiału poniżej 15 mikrometrów (standardowo używane do pakowania owoców czy warzyw).

Uprzednio obowiązująca opłata recyklingowa w wysokości 20 groszy obejmowała tylko tą pierwszą starą kategorię. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z 27 sierpnia 2019 r. w sprawie stawki opłaty recyklingowej opłata recyklingowa wyniesie 20 groszy za każdą lekką lub pozostałą torbę na zakupy. W związku z rozszerzeniem klasyfikacji od 1 września, tylko te najlżejsze torebki nie podlegają opłatom.

Ponadto, od 1 stycznia 2020 r. przedsiębiorcy odprowadzą opłaty kwartalnie a nie jak dotychczasowo raz do roku.

Nowelizacja ustawy o odpadach – nowe obowiązki sprawozdawcze

Ważną zmianą jest również nowy obowiązek sprawozdawczy. W związku z tym, przedsiębiorcy oferujący torby z tworzywa sztucznego zostali zobowiązani do prowadzenia ewidencji nabytych i wydanych torebek objętych opłatą. Ewidencję trzeba będzie założyć już 1 stycznia 2020 r. Będzie można prowadzić ją w formie papierowej lub elektronicznej. Ponadto będzie trzeba ją przechowywać przez 5 lat. Właściciel więcej niż jednego sklepu będzie ją musiał prowadzić dla każdej z placówki indywidualnie. Ewidencja będzie elementem sprawozdania jakie przedsiębiorca będzie musiał składać raz do roku do właściwego marszałka województwa.

CZYTAJ WIĘCEJ!

Likwidacja spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

Spółka z o.o. może być rozwiązana nie tylko na skutek działań wspólników ale także na skutek wyroku sądu. W niniejszym wpisie omówiona zostanie jednak na „modelowa” likwidacja spółki, dokonywana na skutek uchwały wspólników. Jakie czynności muszą wykonać wspólnicy aby doprowadzić do zlikwidowania spółki z o.o.? Likwidację spółki podzieliłem na pięć podstawowych etapów.

Krok 1 – Otwarcie likwidacji spółki

Decyzja o zakończeniu trwania spółki z o.o. należy do jej wspólników. Powody dla których mogą oni zdecydować się na taki krok mogą być różne. Przykładowo może być to osiągnięcie celu dla którego spółka została założona, czy brak możliwości porozumienia się wspólników.

O rozpoczęciu likwidacji spółki decyduje zatem zgromadzenie wspólników. Co do zasady, uchwała o likwidacji spółki musi zapaść większością 2/3 głosów wspólników. Istnieje jeden wyjątek kiedy likwidacja spółki może być uchwalona większością bezwzględną. Stanie się tak w przypadku, gdy przyczyną rozwiązania spółki jest strata bilansowa. Decyzję o likwidacji spółki, wspólnicy mogą podjąć gdy bilans finansowy wykaże stratę przewyższającą sumę kapitałów zapasowego i rezerwowego oraz połowę kapitału zakładowego.

Niezależnie od powodu rozwiązywania spółki, uchwała o likwidacji z uwagi na swą doniosłość, musi być ponadto sporządzona w formie aktu notarialnego. Oznacza to, że w obradach wspólników powinien brać udział notariusz.

Co powinna zawierać uchwała o likwidacji spółki?

W pierwszej kolejności wspólnicy powinni określić w uchwale osoby, które zostaną likwidatorami. Likwidatorami mogą być sami wspólnicy, członkowie zarządu albo nawet osoby wybrane spoza spółki. Likwidatorzy od chwili ich powołania przejmują rolę zarządu. Likwidatorzy mają prawo prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania w trakcie procesu likwidacji. Oprócz likwidatorów, wspólnicy muszą określić również datę rozwiązania spółki.

Krok 2 – Likwidacja spółki – bilans otwarcia oraz sprawozdanie

Obowiązkiem likwidatorów jest przygotowanie bilansu otwarcia likwidacji. Mają na to 15 dni od podjęcia uchwały o likwidacji spółki. Oprócz tego bilansu likwidatorzy muszą jeszcze sporządzić sprawozdanie oddające stan spółki na dzień poprzedzający likwidację. Po sporządzeniu bilansu otwarcia likwidatorzy muszą zwołać jeszcze zgromadzenie wspólników, które zatwierdza sporządzony przez nich dokument.

Krok 3 – Zawiadomienie sądu o otwarciu likwidacji

Obowiązkiem likwidatorów jest również zawiadomienie sądu rejestrowego o rozpoczęciu jej likwidacji. Po zatwierdzeniu bilansu, likwidatorzy muszą złożyć odpowiednie zawiadomienie do sądu rejestrowego. Oprócz stosownych formularzy, likwidatorzy składają również do sądu m.in.:

1. uchwałę o likwidacji spółki i wyborze likwidatorów,
2. zatwierdzony bilans otwarcia likwidacji,
3. wniosek o publikację ogłoszenia o likwidacji wraz z wezwaniem wierzycieli do zgłaszania wierzytelności.

W zgłoszeniu do sądu, wspólnicy oznaczają zmianę formy prawnej spółki. Od chwili podjęcia uchwały o likwidacji, spółka musi zawierać w nazwie oznaczenie „w likwidacji”. Likwidatorzy muszą zatem dokonać odpowiedniej zmiany formularzy spółki, strony internetowej, pieczęci oraz oznaczeń na dokumentach.

Do zawiadomienia likwidatorzy muszą dołączyć wezwanie wierzycieli do zgłaszania wierzytelności. Obowiązkiem likwidatorów jest bowiem powiadomienie wszystkich wierzycieli spółki o rozwiązaniu spółki. Likwidatorzy na odrębnym zgłoszeniu muszą powiadomić również o likwidacji urząd skarbowy.

Krok 4 – Przeprowadzenie likwidacji

Głównym obowiązkiem likwidatorów jest zakończenie działalności spółki. Likwidatorzy powinni zatem podjąć próbę wyegzekwowania wierzytelności spółki. Muszą również spłacić długi spółki oraz dokonać sprzedaży majątku. Likwidatorzy mogą podejmować przedsięwzięcia gospodarcze tylko jeśli przyczyni się to do szybszego zakończenia likwidacji.

Likwidatorzy nie są jednak do końca samodzielni. Są oni obowiązani stosować się do uchwał wspólników. Powinni po upływie każdego roku obrotowego składać zgromadzeniu wspólników sprawozdanie ze swej działalności oraz sprawozdanie finansowe.

Aby likwidatorzy mogli zakończyć likwidację spółki, muszą oni dokonać zamknięcia jej działalności. W okresie likwidacji nie można zatem wypłacać wspólnikom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich długów.

Jeżeli po spłacie zobowiązań pozostaje jeszcze w spółce majątek, to podlega on podziałowi stosownie do postanowień umowy spółki. Jeśli umowa spółki nie zawiera postanowień w tym temacie, pozostały majątek dzieli się stosownie do udziałów. Podział majątku nie może nastąpić jednak przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji. Jeśli w trakcie likwidacji spółki zachodzą podstawy do ogłoszenia upadłości spółki, likwidatorzy mają obowiązek złożenia wniosku o jej upadłość.

Krok 5– Wykreślenie spółki z rejestru

Aby spółka przestała istnieć w sensie prawnym, likwidatorzy muszą dokonać jeszcze paru działań. W pierwszej kolejności muszą oni, przygotować sprawozdanie oddające stan spółki dzień przed podziałem majątku. Po jego przygotowaniu likwidatorzy, zwołują zgromadzenie wspólników. Na tym zgromadzeniu wspólnicy zatwierdzają sprawozdanie likwidacyjne, sprawozdanie finansowe i podejmują uchwałę o zamknięciu likwidacji. Wspólnicy muszą również określić gdzie będzie przechowywana dokumentacja spółki.

Po podjęciu uchwały likwidatorzy muszą złożyć wniosek o wykreślenie spółki z rejestru przedsiębiorców KRS. Do tego ostatniego wniosku likwidatorzy przedkładają:

1. zatwierdzone sprawozdanie likwidacyjne,
2. zatwierdzone sprawozdanie finansowe,
3. oświadczenie likwidatorów o ogłoszeniu obu sprawozdań w siedzibie spółki,
4. oświadczenie o braku toczących się postępowań sądowych, administracyjnych, komorniczych oraz o zaspokojeniu wszystkich wierzytelności.
5. uchwałę zgromadzenia wspólników o zatwierdzeniu sprawozdań,
6. uchwałę zgromadzenia wspólników o wyznaczeniu przechowawcy ksiąg i dokumentów rozwiązanej spółki.

Na końcu warto dodać, iż po złożeniu ostatniego wniosku likwidatorzy muszą zawiadomić jeszcze właściwy urząd skarbowy oraz GUS.

Likwidacja spółki – podsumowanie

Likwidacja spółki nie jest łatwym i krótkim procesem. Szczególne obowiązki spoczywają na likwidatorach spółki, którzy w tym okresie przejmują funkcje zarządu. Wykonanie wszystkich obowiązków, prawidłowe wypełnienie wszelkich formularzy może wymagać pomocy prawnika oraz współpracy z księgowym lub doradcą podatkowym.

CZYTAJ WIĘCEJ!

Czy sąd może z urzędu wykreślić spółkę z rejestru przedsiębiorców?

Czy sąd może wykreślić z urzędu spółkę z rejestru przedsiębiorców? Tak, może i chodzi tu o każdy rodzaj spółki. Kiedy sąd wykreśli spółkę z rejestru?

Automatyczne wykreślenie spółki z rejestru

Sąd rejestrowy wykreśli spółkę z rejestru w następujących przypadkach:

1. gdy oddalając wniosek o ogłoszenie upadłości lub umarzając postępowanie upadłościowe, sąd upadłościowy stwierdzi, że zgromadzony w sprawie materiał daje podstawę do rozwiązania bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego;
2. oddalono wniosek o ogłoszenie upadłości lub umorzono postępowanie upadłościowe z tego powodu, że majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania (tzw. “ubóstwo masy upadłościowej”);
3. wydano postanowienie o odstąpieniu od postępowania przymuszającego lub jego umorzeniu;
4. mimo wezwania sądu rejestrowego nie złożono rocznych sprawozdań finansowych za 2 kolejne lata obrotowe;
5. mimo dwukrotnego wezwania sądu rejestrowego nie wykonano obowiązków przedłożenia wymaganych dokumentów w postępowaniu rejestrowym.

Przyjrzyjmy się po krótce każdej z tych przesłanek.

Wykreślenie spółki z rejestru a upadłość

Możliwość wykreślenia spółki z rejestru powiązana z postępowaniem upadłościowym przewidziana jest w dwóch pierwszych przesłankach, które przytoczyłem powyżej.

Kiedy sąd oddali wniosek a kiedy umorzy postępowanie?

Z oddaleniem wniosku mamy do czynienia we wstępnej fazie postępowania upadłościowego. Nastąpi to po złożeniu wniosku, kiedy sąd po raz pierwszy decyduje czy przysługuje nam upadłość. Jeśli sąd na tym etapie stwierdzi, że zachodzą przesłanki do rozwiązania spółki bez postępowania likwidacyjnego lub zachodzi “ubóstwo masy upadłościowej” to nie ogłosi upadłości firmy ale od razu oddali wniosek.

Kiedy natomiast umorzy postępowanie z tych samych powodów? Wtedy gdy ogłosi już upadłość firmy a następnie w toku postępowania okaże się, że

• zachodzą przesłanki do rozwiązania spółki bez postępowania likwidacyjnego, lub
• majątek spółki nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

Rozwiązanie bez przeprowadzenia likwidacji

Przepisy ustawy o krajowym rejestrze sądowym pośrednio nakładają na sąd obowiązek badania czy sytuacja danej spółki pozwala na jej rozwiązanie bez likwidacji. Od tego na jakim etapie sąd stwierdzi zaistnienie przesłanki zależy oddalenie wniosku lub umorzenie postępowania.

Kiedy sąd stwierdzi, że można rozwiązać spółkę bez przeprowadzenia likwidacji? Gdy z materiału dowodowego będzie wynikać, że spółka nie posiada zbywalnego majątku i faktycznie nie prowadzi działalności gospodarczej. Chodzi tutaj zazwyczaj o tzw. “martwe spółki”, których działalność została wygaszona już dawno temu.

Czym jest “brak zbywalnego majątku:? Jest to sytuacja, w której spółka nie ma majątku, albo posiada wprawdzie majątek, który nie może być jednak zbyty.

Jak należy rozumieć “brak faktycznie prowadzonej działalności”? Jest to stan, w którym spółka nie prowadzi działalności gospodarczej, nie zatrudnia pracowników i nie przejawia innych aktywności biznesowych.

Ubóstwo masy upadłościowej

Sąd może oddalić/umorzyć postępowanie upadłościowe u w przypadku gdy stwierdzi tzw. ubóstwa masy upadłościowej. Chodzi tutaj o przypadki gdy majątek spółki:

• nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów,
• jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

Wykreślenie spółki z rejestru a postępowania przymuszające

Sąd powinien wykreślić spółkę z rejestru także w przypadku, gdy odstępuje od postępowania przymuszającego lub gdy po jego wszczęciu zajdą przesłanki do jego umorzenia.

Czym jest postępowanie przymuszające?

Na podmioty wpisane do rejestru, nałożone są liczne obowiązki ewidencyjne. Brak ich dochowania skutkuje wszczęciem postępowań przymuszających. W ich trakcie, sąd może żądać przedłożenia stosownych dokumentów czy sprawozdań. Dokumentami takimi mogą być na przykład zaktualizowana lista wspólników, zmieniona umowa spółki czy też sprawozdanie finansowe. Jeśli spółka nie dochowa obowiązku, sąd może nałożyć na nią karę grzywny.

Wykreślenie spółki z rejestru

Sąd nie wszczyna postępowania przymuszającego, gdy na podstawie posiadanych informacji ustali, że spółka nie wykona ciążących na niej obowiązków. Nie złoży wniosku o wpis do rejestru lub dokumentów, których przedłożenie jest obowiązkowe. Gdy spółka nie ma organu uprawnionego do reprezentacji lub nie wskazała adresu siedziby, sąd powinien przyjąć, iż jest martwym podmiotem. Taki podmiot podlega wykreśleniu z urzędu.

Sąd rejestrowy wykreśli podmiot z rejestru także w przypadku gdy przystąpi już do postępowania przymuszającego. Chodzi tutaj o sytuacje gdy podjęte działania nie doprowadziły do wykonania obowiązku przez spółkę. Wówczas umorzy postępowanie przymuszające z tego powodu, iż dalsze jego prowadzenie wobec spółki byłoby bezcelowe.

Uchybienie obowiązkowi sprawozdawczości finansowej

Postępowanie o automatyczne rozwiązanie spółki powinno zostać wszczęte również wówczas, gdy mimo wezwania sądu, spółka nie składała rocznych sprawozdań finansowych za dwa kolejne lata obrotowe.

Redakcja tej przesłanki wskazuje jednoznacznie, iż sąd może z niej skorzystać tylko gdy prowadził wobec spółki postępowania przymuszające. Jeżeli spółka nie składa sprawozdań finansowych i czyni to przez dwa kolejne lata, to zachodzi uzasadnione obawa, że nie prowadzi ona już działalności oraz nie posiada majątku.

Niewykonanie pozostałych obowiązków rejestrowych

Sąd może również zlikwidować spółkę, gdy mimo dwukrotnego wezwania sądu rejestrowego nie wykonano innych obowiązków rejestrowych. Do takich obowiązków można zaliczyć przykładowo przedkładane aktualnych list wspólników czy innych żądanych dokumentów w postępowaniach o wpis zmian widocznych w rejestrze.

Wykreślenie spółki z rejestru – prawo czy obowiązek sądu

Zaistnienie którejkolwiek z opisywanych przesłanek, skutkuje obowiązkiem wszczęcia postępowania o wykreślenie spółki. Nie jest to zatem „opcja” dla sądu z której może skorzystać. Jest to prawny obowiązek działania sądu rejestrowego. Jego celem jest sprawowanie kontroli nad prawidłowością danych umieszczonych w rejestrze przedsiębiorców KRS. Sąd może odmówić wykreślenia spółki z rejestru tylko w przypadku gdy stwierdzi, że podmiot posiada zbywalny majątek i faktycznie prowadzi działalność.

Niestety w związku z małą liczbą sędziów w wydziałach rejestrowych i dużym obciążeniem pracy, sądy rzadko podejmują takie działania bez uprzedniego zawiadomienia.

Podsumowanie

Oprócz sądu, wykreśleniem spółki z rejestru na powyższych zasadach mogą zainteresowane również inne osoby. Mogą być to członkowie organów lub wspólnicy, którzy pozostawieni przez innych, pragną unormować swoją sytuację prawną. Są to również osoby, które chcą przystąpić do upadłości konsumenckiej. W związku z pozostawaniem w „wygasłej” spółce osobowej nie mogą bowiem skorzystać z upadłości konsumenckiej.

Jeśli zatem sąd nie wykreślił spółki z rejestru automatycznie, warto złożyć do sądu stosowne zawiadomienie. Należy w nim opisać sytuację podmiotu uzasadniającą jego wykreślenie z rejestru.

CZYTAJ WIĘCEJ!

Podwyższenie kapitału zakładowego w spółce z o. o.

Wspólnicy decydują się na podwyższenie kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przede wszystkim aby zwiększyć wiarygodność spółki w oczach kontrahentów. Równie często podwyższają kapitał zakładowy w związku z planami inwestycyjnymi lub przystąpieniem do niej nowych wspólników. Podwyższenie kapitału może pojawić się również w związku z potrzebą pokrycia strat w firmie.

Wkłady na pokrycie kapitału zakładowego

Minimalny kapitał zakładowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wynosi 5 000,00 złotych. Wkład na pokrycie kapitału zakładowego spółki z o.o. może zostać wniesiony zarówno w pieniądzu, jak i w drodze aportu.

Przedmiotem aportu może być wszystko, co nie będąc pieniądzem, ma jakąkolwiek wymierną wartość ekonomiczną, mogącą się składać na kapitał zakładowy – prawa lub rzeczy. Wniesienie aportu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc przykładowo prawa własności określonej rzeczy, przysługującej wspólnikowi. Wkładem do spółki nie mogą być usługi oraz prawa niezbywalne.

Metody podwyższania kapitału zakładowego

Decyzje o podwyższeniu kapitału zakładowego podejmuje Zgromadzenie Wspólników spółki z o.o. w drodze uchwały. Podwyższenie kapitału może nastąpić poprzez ustanowienie nowych udziałów lub poprzez podwyższenie wartości dotychczasowych udziałów. Można również podwyższyć kapitał zakładowy poprzez połączenie obydwu metod).

Jeżeli w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością wszystkie udziały są równe, to podwyższenie wartości nominalnej kapitału zakładowego musi dotyczyć wszystkich udziałów. Warto też wskazać, że jeśli podwyższa się kapitał zakładowy przez utworzenie nowych udziałów w spółce, w której wspólnik może mieć więcej niż jeden udział, to nowe udziały muszą mieć taką samą wartość nominalną, jak udziały dotychczasowe.

Umowa spółki nie przewiduje podwyższenie kapitału zakładowego

Kodeks spółek handlowych w odniesieniu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przewiduje zasadniczo dwa tryby podwyższenia kapitału zakładowego spółki. Regułą jest podwyższenie kapitału zakładowego poprzez odbycie Zgromadzenia Wspólników i podjęcie uchwały w przedmiocie zmiany umowy spółki oraz podwyższenia kapitału zakładowego spółki.

Dzieje się tak, jeżeli w umowie spółki z o.o. brak jest postanowień zasady podwyższenia kapitału zakładowego. Wówczas podwyższenie kapitału zakładowego może nastąpić tylko na podstawie zmiany tej umowy. Uchwałę musi podjąć Zgromadzenie Wspólników większością dwóch trzecich głosów. Podwyższenie kapitału zakładowego następuje w momencie wpisu do KRS. Zarząd spółki zobowiązany jest zgłosić podwyższenie kapitału zakładowego do krajowego rejestru sądowego.

CZYTAJ WIĘCEJ

Spółka z o.o. w jeden dzień – rejestrujesz i działasz

Umowa spółki przewiduje podwyższenie kapitału zakładowego

Jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego jest przewidziane w umowie spółki z o.o., uchwała określa jedynie sposób podwyższenia kapitału oraz środki, z których podwyższenie ma być sfinansowane(czy będą to środki zewnętrze, czy też środki z kapitałów zapasowych lub rezerwowych sp. z o.o.). Wkłady na podwyższony kapitał mogą być pieniężne i aportowe. Uchwała podwyższająca kapitał zakładowy podejmuje się wówczas bezwzględną większością głosów, choć są od tej zasady wyjątki.

Tryb ten jest odformalizowanym, mniej kosztownym i szybszym sposobem podwyższenia kapitału zakładowego. Pozwala on na stosunkowo szybkie dokapitalizowanie spółki, przy zminimalizowaniu kosztów z tym związanych. Został on uregulowany w art. 257 k.s.h. To czy możemy skorzystać z uproszczonego trybu, uzależnione jest od spełnienia ściśle określonych przesłanek.

Po pierwsze, umowa spółki musi przewidywać możliwość dokonania podwyższenia w trybie art. 257 k.s.h. oraz określać maksymalną wartość podwyższenia oraz termin graniczny, do którego można skorzystać z tej instytucji.

Ustawa nie określa maksymalnej kwoty oraz terminu podwyższenia kapitały zakładowego wskazanego w treści umowy spółki. Termin ten powinien być jednak realny i nieodległy czasowo.

Po drugie, Zgromadzenie Wspólników spółki musi podjąć uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego, która zawiera wszystkie elementy wymagane przez k.s.h. Procedura „uproszczonego” podwyższenia kapitału różni się jednak zasadniczo od zwykłego trybu. Nie wymaga bowiem udziału notariusza podczas obrad Zgromadzenia Wspólników, a uchwała zapada bezwzględną większością głosów a nie większością kwalifikowaną 2/3 głosów, jak w przypadku zmiany umowy spółki.

Prawo pierwszeństwa nabycia udziałów

Co do zasady, dotychczasowi wspólnicy mają prawo pierwszeństwa do objęcia nowych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym. Objęcie akcji następuje proporcjonalnie do dotychczasowych udziałów wspólników. Prawo pierwszeństwa należy jednak wykonać w terminie miesiąca od dnia wezwania do jego wykonania. Wezwania te Zarząd spółki przesyła wspólnikom w przeciągu miesiąca od terminu podwyższenia kapitału. Umowa spółki z o.o. lub uchwała o podwyższeniu kapitału w spółce może wyłączyć prawo pierwszeństwa.P

CZYTAJ WIĘCEJ

Rezygnacja z funkcji członka zarządu i inne zmiany w Kodeksie spółek handlowych

Prowadzisz firmę? Zainwestowałeś dużo czasu i pieniędzy w stworzenie własnej marki i stałeś się rozpoznawalny na ranku? Często zdarza się, że nieuczciwi przedsiębiorcy korzystają z naszego dorobku i podszywają się pod naszą markę czerpiąc z tego korzyści. Chcesz tego uniknąć? Zabezpiecz własną nazwę i logo. Jak to zrobić? Pomoże Ci rejestracja znaku towarowego.

Czym jest znak towarowy?

Znaki towarowe to nic innego jak oznaczenia, służące do identyfikacji produktów lub usług danej firmy. Dzięki nim staje się możliwe odróżnianie produktów tego samego rodzaju oferowanych przez różnych przedsiębiorców. Zastrzeżony znak towarowy buduję wizerunek i markę danego przedsiębiorcy. Ponadto zapewnia mu bezpieczeństwo tak aby żaden inny podmiot się pod niego nie podszywał.

Podczas rejestracji znaku towarowego przedsiębiorca musi zdecydować się na wybór konkretnego rodzaju zastrzeżenia znaku. Przedsiębiorcy co do zasady decydują się przeważnie na zastrzeżenie logo lub nazwy.

Najczęściej występującym rodzajem znaków towarowych są znaki słowne (wyrazy, zdania), graficzne (rysunki, ornamenty, ikonografiki) oraz słowno-graficzne.

Dlaczego warto zastrzec logo i nazwę firmy?

Przepisy prawa polskiego przyznają każdej z zakładanej firm prawo do ochrony swej nazwy. Ochrona ta jest jednak ochroną dość ogólną a każdorazowe wykorzystanie naszej nazwy czy loga przez konkurencję wymaga od nas wytoczenia postępowań sądowych. Zastrzeżenie nazwy i loga to nic innego jak urzędowe poświadczenie przez Urząd Patentowy, iż nazwa i logo należą do danego przedsiębiorcy. Na zaświadczeniu (zwanym świadectwem rejestrowym) jest wskazana data zastrzeżenia. To właśnie ten fakt pozwala na ukrócenie wszelkich procesów, które musielibyśmy wytaczać w celu ochrony naszych praw. Jeśli konkurent naruszy prawo do naszego znaku towarowego, możemy mu wytoczyć proces o odszkodowanie na podstawie ustawy prawo własności przemysłowej.

Jak wygląda procedura rejestracji znaku towarowego?

1. Sprawdź czy znak jest w rejestrze

Procedura zastrzeżenia znaku towarowego jest wieloetapowa. W pierwszej kolejności, jeszcze przed złożeniem wniosku, należy sprawdzić czy zastrzegany przez nas znak nie podlega już prawnej ochronie. Bazę zastrzeżonych znaków towarowych znaleźć można na stronie internetowej Urzędu Patentowego (klik).

2. Wnieś podanie

Po sprawdzeniu czy nasz znak nie został już zastrzeżony należy wnieść do Urzędu Patentowego stosowne podanie. Przeznaczony jest do tego specjalny formularz.Podanie wnieść można tradycyjnie w wersji pisemnej lub w formie elektronicznej. Zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym możesz dokonać samodzielnie lub za pośrednictwem pełnomocnika. Pełnomocnikiem w postępowaniu przed Urzędem Patentowym w sprawach związanych z dokonywaniem i rozpatrywaniem zgłoszeń oraz utrzymywaniem ochrony znaków towarowych może być rzecznik patentowy, adwokat i radca prawny.

3. Czas na weryfikację

Po złożeniu wniosku, Urząd Patentowy ma dwa miesiące na jego weryfikację. Jeżeli Urząd nie stwierdzi wadliwości zgłoszenia, zostanie ono opublikowane w Biuletynie Urzędu Patentowego. Otwiera się wówczas 3 miesięczny termin, w którym osoba trzecia może wnieść sprzeciw wobec Twojego zgłoszenia. Termin ten liczymy od daty ogłoszenia w biuletynie.

Rejestracja znaku towarowego

W przypadku braku sprzeciwu lub w przypadku wydania ostatecznej decyzji w sprawie sprzeciwu Urząd wyda decyzję o udzieleniu prawa ochronnego lub odmowie udzielenia prawa ochronnego (świadectwo rejestrowe).

Przeczytaj więcej: Spółka z o.o. w jeden dzień – rejestrujesz i działasz